“Het voelt echt alsof we een bodempje leggen voor wat komen gaat. Dit voelt zo veel veiliger dan wat ik ben gewend. Normaal gesproken word ik helemaal overspoeld door mijn emoties. Dan ben ik nergens meer. Ik weet gewoon niet meer hoe ik terug moet komen bij mezelf. Dat is echt eng. Hier voelt het veilig. Ik ben blij dat ik nu leer dat ik ook even uit mijn emotie kan stappen. Dat ik voel dat mijn lichaam rustiger wordt en dat we daarna weer verder kunnen gaan in het proces. Heel bijzonder dat dat zo kan.”
Emoties reguleren. Dat is een vaardigheid. Sinds een paar jaar ben ik mezelf daar ook bewust van. Ik heb behoorlijk wat innerlijk werk gedaan en het kon me niet heftig en diep genoeg gaan. Ik schuwde de duisternis niet. Pijn, schreeuwen, brullen en paar keer flink uithalen en schelden. You name it en ik heb het allemaal gedaan. Toch was het zelden echt productief. Hoewel het fijn is om af en toe een lekker los te gaan en je woede te uiten, voelde ik me daarna vaak helemaal niet beter. Sterker nog, ik had soms het idee dat ik niet in meer in mijn eigen lijf zat. Ik scheen dus te dissociëren. Een overlevingsstrategie om bij een grote angst of dreigend gevaar jezelf los te koppelen van je lichaam, zodat je geen pijn voelt en het gevaar kunt overleven.
Op een gegeven moment wist ik wat er gebeurde tijdens een proces, maar ik wist niet hoe ik op een andere manier ermee kon omgaan. Ik wilde mijn thema’s aankijken en tegelijkertijd in mijn lichaam blijven zitten. Blijven voelen zodat ik mijn grenzen kon voelen en aangeven. Zo makkelijk was dat blijkbaar niet.
Tijdens mijn opleiding craniosacraal therapie kwam ik erachter dat ik het nooit geleerd had om mijn emoties te reguleren. Het betekent dat je emoties volledig kunt doorvoelen zonder dat je overspoeld wordt. Je kunt blijven voelen en als het te heftig wordt, dan kun je er als het ware even vanaf stappen (zoals dat je van de fiets kunt afstappen) en op adem komen. Als je weer tot rust gekomen bent, stap je er weer op en kun je verder gaan met doorvoelen. Omdat je tussendoor tot rust bent gekomen zakken alle heftige emoties en bijbehorende stresshormonen, hartslag en bloeddruk ook. Daarna kun je rustiger en beter afgestemd met jezelf verder gaan in je proces. Zelfs als er weer nieuwe emoties komen.
Wat valt er dan van kinds af aan te leren? Toen ik jong was, kreeg ik op mijn kop als ik boos was of verdrietig. Ik kreeg vaak te horen “ga maar naar je kamer en denk maar eens na wat je hebt gedaan” of “stel je niet zo aan doe gewoon normaal” of deze “heb je weer lange tenen? Dan hoef ik je niet te zien”. Allemaal afwijzingen waarbij emoties gebagatelliseerd werden en ik niet leerde wat mijn emoties betekende of wat ik ermee moest doen. Gevoelig als ik was raasden de emoties door mijn lijf heen, hoorde ik de bestraffende woorden die uiteindelijk mijn gedachten werden en had ik nog steeds geen gebruiksaanwijzing over hoe ik weer rustig moest worden. Ik leerde hierdoor dat mijn emoties maar gewoon alle kanten op moesten gaan en vroeg of laat zou er wel een einde aan komen. Het gevolg: ik verloor mezelf in mijn emoties en kreeg mezelf niet meer onder controle.
Ik leerde op de opleiding hoe belangrijk het is om een veilige bedding te hebben waar ik welkom was. Dat ik weldegelijk kon en mocht aangeven wat ik nodig had om mezelf kwetsbaar op te stellen. Het allerbelangrijkste wat ik ontdekte was dat emoties ook in stapjes opgezocht, onderzocht en doorvoelt kunnen worden. Met een aantal simpele woorden kon ik even van mijn emotie afstappen en uitrusten zodat ik daarna met gezonde moed en nieuwsgierigheid volgende fase in kon gaan.
Het creëren van veiligheid is cruciaal bij procesbegeleiding. Ik begeleid het proces en stem af op wat nodig is zodat de cliënt zich veilig voelt. Door de cliënt actief te betrekken en te bevragen wat nodig is verdelen we de verantwoordelijkheid. Een prachtige basis waarbij emoties niet meer overspoelen maar juist gaan schoonspoelen.